ҲИФЗИ ДАВЛАТДОРИИ МИЛЛӢ ШАРАФ АСТ!

Таърихи ташаккули ҷаҳони муосир нишон медиҳад, ки башарият дар тӯли ҳастии худ шаклҳои гуногуни давлатдориро аз сар гузаронидааст. Миёни онҳо давлати миллӣ яке аз устувортарин низоми давлатдорӣ ва дорои фазои муносиби инкишофи миллат шинохта шудааст. Давлати миллӣ дар асоси арзишҳо, муқаддасот, расму оин, фарҳанг ва сифатҳои хоси миллат бунёд ёфта, соҳибтамаддунии миллатро нишон медиҳад. Дар раванди ҷаҳонишавӣ ва ноустувории сиёсию иқтисодӣ ва иҷтимоию фарҳангии ҷаҳони муосир низоми давлатдории миллӣ муҳимтарин воситаи ҳифзи манфиатҳо, ҳувият ва арзишҳои миллӣ мебошад. Давлати миллӣ низоми давлатдориест, ки он дар асоси омехтагии шаклҳо ва низомҳои гуногуни давлатдорӣ бо дарназардошти ҳимояи ҳамаҷонибаи манфиатҳои миллӣ, таҳкими давлатдорӣ, нигоҳдошт ва эҳёи арзишҳои миллӣ ҳамчун заминаи давлатсозӣ ва рушди устувору бетаъсири иқтисодию иҷтимоӣ ва фарҳангию сиёсӣ бунёд мегардад. Тавре Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъкид менамоянд, «Соҳиби давлати миллӣ гаштани мо ва таваҷҷуҳи хоса доштан ба низоми давлати миллӣ ҳаргиз маънои маҳдуд кардани ҳуқуқи дигар миллатҳоро надорад. Зеро давлати миллӣ барои мо воситаи ҳифзи фарҳангу забони миллӣ, ваҳдату якпорчагии кишвар, иттиҳоду ҳамдигарфаҳмӣ буда, ба он эҳтиром гузоштан вазифаи ҳар як шаҳрванди Тоҷикистон мебошад».

Миллати тоҷик роҳи бунёди давлати миллиро дар доираи принсипҳои демократӣ, ҳуқуқбунёдӣ, дунявӣ ва иҷтимоӣ пеш гирифт. Асоси давлати миллиро пеш аз ҳама инсондӯстӣ, сулҳпарварӣ, ҳамгироӣ, муносибати неки ҳамбастагӣ бо давлатҳои дигар, созандагӣ, бунёдкорӣ, ҳифзи ҳуқуқу озодиҳои тамоми гурӯҳҳои иҷтимоии аҳолӣ ва таъмини зиндагии шоистаю арзанда баҳри онҳо, волоияти қонун, ҳифз ва эҳтироми ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрванд, арҷгузорӣ ба фарҳанги миллӣ ва ҷаҳонӣ, эҳтиром ба эътиқоди мардум ташкил менамояд.

Равандҳо ва бозиҳои сиёсӣ, ҳамзамон бархӯрди манфиатҳои геополитикию стратегии давлатҳои абарқудрат нишон медиҳанд, ки зери ниқоби демократия, дин ва «дастгирӣ»-и башардӯстона манфиатҳои миллӣ, ҳувияту фарҳанг ва таъриху ҳастии бисёре аз миллату давлатҳо зери по карда мешаванд.

Тибқи Конститутсияи кишвар Тоҷикистон давлати демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва ягона мебошад. Вобаста ба ин, низоми давлатдории кишвар дар шакли демократӣ бунёд гардидааст ва халқ сарчашмаи асосии ҳокимият баромад менамояд. Аммо дар аксари ҳолатҳо аз ҷониби насли ҷавони кишвар бисёре аз паҳлӯҳои демократия, ки созгор ба арзишҳо ва манфиатҳои миллии мо нестанд, қабулу тарғиб мегардад ва дар зери мафҳуми демократия озодии мутлақ фаҳмида мешавад.

Дар ин замина, мо бояд демократияи миллиро ба ҷавонон омӯзем ва тарғиб намоем. Демократияи умумиҷаҳонӣ ва ё ба қавле Ғарбӣ на дар ҳама самтҳо ва паҳлӯҳо ба урфу одат, расму оин, фарҳанг ва ҳувияти миллии мо созгор аст, ки метавонад дар оянда дар таҳкими Истиқлоли давлатӣ хатар эҷод намоянд.

Агар ба маънои маҷозияш гӯем, бешазоре, ки фазояш барои гургону шағолон мувофиқ аст, ин маънои онро надорад, ки фазои он бешазор барои шерон низ мувофиқ бошад. Аз ин рӯ, мо бояд демократияи миллии худро дошта бошем.

Дар раванди ҷаҳонишавӣ, меъёрҳои ахлоқи миллӣ, ки яке аз восита ва рукнҳои таъмини субот ва ваҳдат дар ҷомеа маҳсуб меёбанд, бо дарназардошти он, ки иҷроишашон ихтиёрӣ мебошад, дар аксари ҳолатҳо аз ҷониби ҷомеа, махсусан ҷавонон риоя намегарданд. Дар ин ҳолат эҳтиёҷ ба чораи маҷбурсозии қонунӣ зиёд мегардад ва меъёрҳои ахлоқӣ ба меъёрҳои ҳуқуқӣ табдил дода шуда, дар қонунгузорӣ ҷой дода мешаванд ва иҷроишашон ҳатмӣ мегардад. Мисол эҳтироми волидайн, дастгирии онҳо дар пиронсолӣ, таъмини фарзанд то синни балоғат ва ғайра.

Вобаста ба ин, ба андешаи мо ҷиҳати таъмини абадияти пойдории сулҳу ваҳдат, ки яке аз рукнҳои асосии ҳастии давлату миллат ва озодиву истиқлоли он маҳсуб меёбад, мо бояд аз ҷузъиёти хурдтарини ахлоқи миллӣ оғоз намуда, то бузургтарин дар пойдориву ҷовидонии миллат ва давлат омӯзем. Ҳар як ҷузъиёти ахлоқи миллӣ дар таъмини амнияти миллӣ ҷойгоҳи худро дорад.

Тавре Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъкид менамоянд: «Мо имрӯз дар марҳалаи такомули давлати миллии худ қарор дорем. Дар ин давраи тақдирсоз осори гузаштагони маъруфи халқи тоҷик ва тамаддуни оламшумули он дар тақвияти раванди ташаккули андеша ва худогоҳиву худшиносии миллӣ, таҳкими асосҳои ҷомеаи шаҳрвандӣ ва заминаи давлати соҳибистиқлоли Тоҷикистон неруи бузург ва созанда мебошанд.

Андешаҳои бузургони миллат дар ҳар давру замон, бахусус дар даврони ташаккули рӯҳи озодиву истиқлолхоҳӣ доираҳои васеи мардумро фаро гирифта, ҷавҳари худшиносӣ ва худогоҳиро дар худ таҷассум намудаанд.

Муҳимтарин ҳадафи онҳо эҳёи асолати таърихиву фарҳангӣ, шукӯҳу азамати давлатдории аҷдодӣ ва бунёди низоми адолатпеша буда, ин афкору ғояҳо тадриҷан ба неруи бонуфузи ғоявӣ, иҷтимоӣ ва фарҳангиву маънавӣ табдил ёфтаанд».

Дар ин замина ба андешаи мо анҷом додани чунин корҳо миёни ҷавонон аз манфиат холӣ нест:

1. Баргузор намудани чорабиниҳои сиёсӣ – фарҳангӣ, ки тавонад сатҳи зиракии сиёсии ҷавононро боз ҳам баланд бардоранд.
2. Тарғиби моҳияти диндорӣ ва пешгирии сӯистифода аз дин миёни ҷавонон.
3. Ташкили дарсҳои сиёсӣ дар тамоми муассисаҳои таълимӣ, вазорату идораҳо ва маҳаллу деҳаҳо.
4. Баргузор намудани чорабиниҳои иттилоотӣ – равонӣ доир ба густариш додани мафкураи илмӣ – дунявӣ ва коҳиш додани мафкураи хурофотпарастӣ, асотирӣ – динӣ.
5. Тарғиби бештари арзишҳо ва дастовардҳои миллӣ миёни ҷавонон.
6. Тарғиб намудани ташаббусҳо ва хизматҳои Президенти кишвар, Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ҷодаи диндорӣ ва ба ҷо овардани фароизи дини мубини Ислом.
7. Тарғиби андешаи миллӣ ва бунёди давлати миллӣ миёни омма, бахусус ҷавонон.

Бунёди давлати миллӣ фарогири тамоми орзую ормонҳои миллату давлат ва мардуми шарафманди Тоҷикистон буда, манфиатҳои тамоми сокинони кишварро дар худ инъикос менамояд. Дар марҳилаи бунёди давлати миллӣ аз мардуми Тоҷикистон, махсусан ҷавонон танҳо сатҳи баланди ҳушёрӣ ва зиракии сиёсӣ, арҷгузорӣ ба арзишҳо ва дастовардҳои миллӣ, ҳифзи сулҳу ваҳдати миллӣ, эҳтиром ба ҳуқуқу озодиҳои инсон ва шаҳрванд, таъмини волоияти қонун ва илмдӯстию фарҳангсолорӣ, аз бар намудани касбу ихтисосҳои замонавӣ ва техникаю технологияҳои иттилоотию забонҳои хориҷӣ талаб карда мешавад.

Дар тӯли 30 – соли Истиқлоли давлатӣ исбот гардид, ки ин сиёсат ва ин роҳи пешгирифтаи давлату Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон комилан дуруст буда, танҳо манфиати мардумро ҳимоя менамояд ва ҳадафи ниҳоии он таъмини зиндагии шоистаю арзанда барои тамоми сокинони кишвар мебошад. Роҳи ояндаи ин сиёсат сохтани давлати ҳамаҷониба рушдкардаи миллӣ мебошад, ки аз мардуми шарифи Тоҷикистон муттаҳидӣ ва ягонагиро дар зери ин сиёсат ва Парчами миллӣ талаб менамояд.

Мо бояд тафаккури созандаи худро беш аз пеш рушд дода, хаёлпараст нагардем ва фирефтаи тарғиботҳои обурангёфтаи хоинону бадхоҳони миллат нашавем. Ба раванди давлатдорию давлатсозӣ бо чашми хирад нигарем, на ба он чашме, ки хоинон менигаранд.

Аз гузаштагон ва Пешвои муаззами миллати худ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон рисолати ватандорӣ омӯзем ва дар роҳи пурифтихору бошарафи давлатсозӣ бетараф набошем ва агар қудрати созандагӣ надорем, пас монеа нашавем. Мо абадан бояд дарк кунем, ки муқаддастарин рисолати инсон ватансозию ватандорист. Чунки маҳз дар Ватан мо метавонем, шарафу номус ва имону эътиқоди худро ҳифз карда бошем.

Зулфия АҲМАДЗОДА,

ноиби ректор оид ба идеология, тарбия ва робита бо ҷомеаи Академия

Сайдулло ҚУВВАТЗОДА,

сардори раёсати корҳои тарбиявии Академия

Фарзона НОСИРОВА,

муовини сардори раёсати корҳои тарбиявии Академия