НАҚШИ ПЕШВОИ МИЛЛАТ ДАР БУНЁДИ ҚАСРИ ИСТИҚЛОЛ

9 сентябри соли ҷорӣ дар Тоҷикистон 30-юмин солгарди Истиқлоли давлатӣ таҷлил мегардад. Дар ин рӯзҳои фараҳбахш бояд махсусан аз нақш ва хидматҳои барҷастаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ — Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ташаккули давлатдории навтарин, эҳёи давлати миллӣ, таъмини сулҳ ва ваҳдати миллӣ, баланд бардоштани обрӯи Тоҷикистон дар арсаи байналмилалӣ ҳарф занем.

Хосса, нақши Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон (он замон Раиси Шӯрои Олӣ) дар амалисозии пайдарпайи он қарорҳо ва санадҳои ҳуқуқие, ки дар Иҷлосияи XVI Шӯрои Олии Шӯрои Ҷумҳурии Тоҷикистон басо назаррасанд.

Сифатҳои баланди инсонии Сарвари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, қатъияти сиёсӣ, самимият, ҳисси вазифаи баланд дар назди халқу кишвар, садоқат ба кори худ, қобилияти дарёфти забони муштарак бо рақибони сиёсӣ ба ӯ имкон дод, ки зина ба зина қадам занад. Иҷрои қарорҳои Иҷлосияи Шӯрои Олӣ, дар як муддати кӯтоҳ шахсияти маъруф шудан ва дар байни бахшҳои мухталифи ҷомеаи Тоҷикистон соҳиби обрӯ ва эҳтироми бузург шуданд. Ин сифатҳоро ба муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳамчун як шахси сиёсӣ, ҳамчун як раҳбари хирадманд ва як раҳбари воқеии халқи тоҷик тавсиф мекунанд.

Бо ташаббус ва кӯшишҳои шахсии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон ҷанги бародаркуш қатъ карда шуд; гурезаҳо ба маконҳои таърихии худ баргаштанд; мақомоти конститутсионии ҳокимият барқарор карда шуд, парокандагии давлати тоҷикон боздошта шуд, тамомияти арзии кишвар нигоҳ дошта шуд.

Пешниҳоди сулҳ ва ризоияти миллӣ, ки Президент ба миён гузошт, аз ҷониби ҳама миллату халқиятҳое, ки дар ҷумҳурии мо умр ба сар мебаранд, дастгирии васеъ пайдо карданд. Таҳти роҳбарии ӯ ва дастгирии ҳамаҷонибаи кишварҳои кафил ва созмонҳои бонуфузи байналмилалӣ 27 июни соли 1997 Созишномаи умумӣ дар бораи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон ба имзо расид.

Бо ташаббуси шахсӣ ва таҳти роҳбарии Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон 6 ноябри соли 1994 дар давраи душвори иҷтимоиву сиёсӣ, раъйпурсии умумӣ барои қабули қонуни асосии кишвар — Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон пешбинӣ шуда буд. Бори аввал дар ин санад Тоҷикистон ҳамчун давлати соҳибихтиёр, демократӣ, ҳуқуқбунёд ва дунявӣ муаррифӣ шуда, рамзҳои давлатии кишвар муайян карда шуданд.

Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон муҳимтарин вазифаҳои стратегӣ: таъмини амнияти энергетикӣ; аз бунбасти нақлиётӣ ва коммуникатсионӣ баромадани Тоҷикистон; таъмини амнияти озуқаворӣ; бунёди асосҳои бунёдии иқтисоди бозории Тоҷикистони соҳибистиқлол ва саноатикунонии босуръати кишварро дар меҳвари фаъолияти Ҳукумати мамлакат қарор додааст. Ҳамин тавр, бо шарофати иродаи қавии сиёсии Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон муваффақиятҳои зиёде ба даст омадаанд.

Бо чунин суханҳои воло дар васфи истиқлолу ҷоннисориҳои Пешвои муаззами миллат метавон гуфт, ки Тоҷикистон дар муддати кӯтоҳ ба қуллаҳои баланду зиндагии шоиста расида, дар баробари мамлакатҳои пешқадами сайёра ба кишвари пешсаф мубаддал хоҳад гашт.

Манижа УМАРОВА,

мутахассис — коргузори кафедраи технологияи

иттилоотӣ ва амнияти иттилоотии Академия